Reisaanbeveling
Europa
Azië
Amerika
Afrika
05.05.2012
Grottenkerken en onderaardse steden in een uniek landschap
Helga en dr. Bernhard Maier reisden door Cappadocië
Deze zonsopgang zullen we ons leven lang niet vergeten: In de heteluchtballon zweefden we boven het dal van Göreme, hartje Turkije.
-
- Monnikenvallei (Werelderfgoed)
Deze zonsopgang zullen we ons leven lang niet vergeten: In de heteluchtballon zweefden we boven het dal van Göreme, hartje Turkije.
Diep onder ons breidde zich het uitgestrekte, wijde landschap van Cappadocië uit. De kloven en grillige rotszuilen, die de plaatselijke bevolking «feeënschoorstenen» noemt, gloeiden in het eerste daglicht. En steeds meer ballonnen stegen op aan de blauwe hemel. Ongeveer anderhalf uur lang gleden we over deze mystieke landstreek. In één woord overweldigend!
Vroegchristelijke getuigenissen
«In de voetsporen van de apostelen» luidde het motto van onze rondreis. Want hier, in Cappadocië,waren de eerste christenen rondgetrokken. De apostel en missionaris Paulus van Tarsus stichtte er in de eerste eeuw na Christus meerdere christelijke gemeenten.
Vooral in het Openluchtmuseum van Göreme zijn getuigen van het vroegste christendom te bezichtigen in de vorm van de prachtige grottenkerken. Ongeveer tien gewijde ruimtes zijn toegankelijk, allemaal verschillend van grootte en beschilderd in diverse tijdperken. De muren zijn gedecoreerd met zowel zeer eenvoudige beeltenissen uit de achtste en negende eeuw als imposante, wandvullende schilderingen.
Iconen uit tufsteen
De «Donkere Kerk», uit de 11e of 12e eeuw, is het beste behouden gebleven. Hier is bijna het hele leven van Jezus Christus afgebeeld. Het fascinerende is: De weelderige gewelven zijn niet gebouwd, maar uit het zachte tufsteen gehouwen
Steden onder de aarde
Niet alleen grottenkerken, ook complete onderaardse steden werden in Cappadocië in de rotsen aangelegd – tot 8 verdiepingen diep. De lange gangen voeren naar smalle slaapkamers, keukens en kapellen. Steden als Derinkuyu of Saratli dienden de eerste christenen als toevluchtsoorden, maar zijn deels nog veel ouder.
Wij hadden zelfs het geluk, om in een grottenhotel te overnachten. Ook het restaurant daar lag diep in de rotsen. ‘s Avonds genoten we van wijn en groenten uit de regio, die goed gedijen op de vruchtbare vulkaanbodem. De vraag stellen is hem beantwoorden: Ja, we zouden steeds opnieuw naar Cappadocië reizen!